اما دعا کردن، پس آیات و روایات در مدح و شرافت دعا از حد احصا خارج است. چند روایت از کتاب وسائل نقل می کنیم و اکتفا می کنیم به ذکر عین کلام امام (علیه السلام ). فرمود:دعا افضل عبادات و احب اعمال است نزد پروردگار عالم.

دعا رد می کند قضا و قدر الاهی را.

دعا مفتاح هر رحمت است، و باعث برآوردن حاجات است.

دعا مخ عبادت است.

هیچ مؤ منی نیست که دعا کند مگر آنکه مستجاب شود برای او؛ یا در دنیا به مقصد می رسد، یا تاءخیر انداخته می شود برای آخرت او، یا کفاره گناهان او می شود.

دعا سلاح مؤ من و عمود دین و نور آسمان ها و زمین می باشد.

اگر وقت بلیه ای شخص دعا کرد، مدت بلیه کوتاه خواهد بود. و اگر دعا نکرد، طولانی می شود.

و دعا است که شفا هست از هر دردی.

خدا دوست دارد تضرع در دعا را و آن، دست به دعا بلند کردن است.

همچنین الحاح اصرار در دعا محبوب و مطلوب است. و کسی که الحاح کند، به حاجت خود خواهد رسید.

اگر اول و آخر دعا صلوات فرستد، به مقصد می رسد. چون خدا اجل و اکرم است از اینکه اول و آخر را مستجاب و وسط را رد کند.

اگر ده مرتبه ((یا الله )) بگوید، یا ده مرتبه ((یارب )) یا مکرر ((یا الله یا رب یا الله یا رب )) بگوید تا آنکه نفس قطع شود، یا آنکه مکرر ((یا رب یا الله یا رب یا الله )) بگوید تا نفس قطع شود، یا آنکه هفت مرتبه ((یا ارحم الراحمین )) بگوید، یا آنکه در حال سجده سه مرتبه بگوید: ((یا الله یا رباه یا سیداه )) خداوند تعالی می فرماید: حاجت خود را بخواه.

توسل به محمد و آل محمد صلوات الله علیهم در دعا مطلوب و مرغوب و باعث قبولی است. و در این خصوص روایات زیاد ذکر شده که بعضی از آن در مطلب هفتم گذشت.

اگر کسی برای برادران دینی دعا کند، ملکی برای او دعا می کند و می گوید: خدا به تو دو مقابل آن بدهد.

آقا موسی بن جعفر صلوات الله علیه فرمود: کسی که در غیاب برای برادر دینی دعا کند، ندا کرده می شود از عرش که: برای تو باد صد هزار مقابل آنچه درخواست کردی برای برادر دینی خود.

و در مقصد دوم از مناسک حج در عرفات روایت مفصلی مربوط به این مطلب خواهد آمد ان شاء الله.

از تفسیر علی بن ابراهیم قمی به سند خود نقل است که: عرض کرد راوی خدمت امام صادق (علیه السلام ) که: من مشغول می کنم خود را به دعا برای برادران دینی و برای کسانی که دارای ولایت شما هستند. فرمود: خدای تبارک و تعالی مستجاب می کند دعای غایب را برای مؤ منین و مؤ منات و برای کسانی که اهل مودت و محبت ما هستند. و خداوند تعالی به عدد هر مؤ منی که از اول زمان حضرت آدم (علیه السلام ) تا روز قیامت بیاید، حسنه ای برای او ثبت کند. . .

شیخ کلینی در کتاب کافی به سند خود نقل کرده است از امام صادق (علیه السلام ) که فرمود رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: هیچ مؤ منی نیست که دعا کند برای مؤ منین و مؤ منات، مگر آنکه برمی گرداند خدا بر او مثل آنچه دعا کرده برای آنان و خواسته جهت آنان از جانب هر مرد مؤ من و زن مؤ منه که گذشته از اول روزگار تا روز قیامت. و بسا می شود که در روز قیامت امر می شود که بنده گناهکار را به رو انداخته بکشانند او را طرف آتش جهنم، پس مؤ منین و مؤ منات می گویند: ای پروردگار ما، این شخص دعا می کرده برای ما، پس ما را شفیع او گردان. پس نجات می یابد به برکت شفاعت آنها.

و همین مضمون را شیخ صدوق در کتاب ثواب الاعمال به سند دیگر نقل کرده است.

شیخ صدوق در ثواب الاعمال به سند صحیح از صفوان از آقا موسی الکاظم صلوات الله علیه نقل کرده است که فرمود: کسی که دعا کند برای برادران از مؤ منین و مؤ منات و مسلمین و مسلمات، خدا موکل فرماید از جانب هر مؤ منی ملکی را که دعا کند برای او.

و به همین سند صحیح از حضرت رضا (علیه السلام ) نقل است که فرمود: هیچ مؤ منی نیست که دعا کند برای مؤ منین و مؤ منات و مسلمین و مسلمات زنده ها و مرده های آنان را، مگر آنکه بنویسد خدا برای او به عدد هر مرد مؤ من و زن مؤ منه حسنه ای از زمان آدم تا روز قیامت.

و به سند دیگر از امام صادق صلوات الله علیه نقل است که فرمود: کسی که هر روز 25 مرتبه بگوید: اللهم اغفر للمؤ منین و المؤ منات و المسلمین و المسلمات. - یعنی: خدایا، بیامرز مؤ منین و مؤ منات و مسلمین و مسلمات را - بنویسد خدا برای او به عدد هر مؤ منی که گذشته و آنکه باقی مانده تا روز قیامت حسنه ای، و محو فرماید از او گناهی، و بلند فرماید برای او درجه ای.

و همین روایات را با روایات دیگر که به مضمون اینهاست در کتاب وسائل و مستدرک و بحار نقل کرده اند.

از این روایات استفاده می شود عظمت و فضیلت کلمه مقدسه ((سمع الله لمن حمده )). برای اینکه این کلمه دعاست برای تمام کسانی که حمد خدا می کنند که آنان تمام مؤ منین و مؤ منات و مسلمین و مسلمات هستند پس در این کلمه دعا کرده به همه آنها می گوید: ((سمع الله لمن حمده )). یعنی: اجابت فرماید خداوند تعالی کسانی را که حمد او می کنند. چنانکه در اوایل همین باب گذشت.


منبع : حوزه نت